Fieldtrip naar de grens met Myanmar
Door: Moud Curvers
Blijf op de hoogte en volg Moud
18 Februari 2016 | Thailand, Sangkhla Buri
Hallo allemaal,
Afgelopen weekend heb ik een heel bijzondere ervaring gehad. Ik ben namelijk op veldverkenning geweest met school. De afgelopen maand heb ik veel geleerd over mensen rechten, maar dit blok ging over migratie. Migratie komt uiteraard overal op de wereld voor en is momenteel ook een hot topic in Nederland door de grote stroom vluchtelingen in ons land. Maar ook in Thailand is het heel belangrijk. Thailand is namelijk relatief ontwikkeld in vergelijking met veel van zijn buurlanden zoals Laos, Cambodja en Myanmar: dit zorgt voor veel migratie, vooral van dit laatste land, Myanmar. Om te leren wat migratie nu echt is zijn we naar de grens met Myanmar (Birma) gegaan voor 4 dagen, om daar met migranten te praten en te leren over hoe het leven er als migrant uit ziet en of het echt een oplossing is voor de problemen.
Vorige week donderdag (11-2) zijn we om 7 uur s ochtends vertrokken vanuit de campus. We zijn na ongeveer 2.5 uur rijden gestopt bij een heel groot migranten kamp in het Kanchanaburi district. Hier wonen 100,000 migranten samen, de meeste daarvan afkomstig uit Myanmar. We hebben met veel van deze mensen gepraat met behulp van vertalers (4 van onze mede studenten komen zelf uit Myanmar en hebben als vertaler gediend). We hebben geleerd dat de meesten mensen met veel dromen naar Thailand zijn gekomen, maar het erg tegenviel. De meesten migranten willen zelfs weer terug naar Myanmar maar hebben daar simpelweg het geld niet voor. Ze gaven aan dat het werk heel zwaar is, het inkomen laag en de leefomstandigheden niet goed. Na een goed gesprek van ongeveer een uur hebben we met z’n allen geluncht, echt Birmees eten. We vroegen aan de mensen of ze doordat ze vrijwillig hebben mee gedaan met de interviews met ons daardoor een dag vrij hebben van het werk, maar dit was helemaal niet zo: ze moesten juist een avonddienst draaien en hadden dus hun tijd om te rusten/slapen ingeleverd om met ons te praten. Dit vond ik zo ontzettend lief. Het rare van dit kamp zijn vond ik dat niet ver, maximaal een paar kilometer van het kamp vandaan heel veel toeristen verblijven om naar de Brug over rive Kwai te gaan en naar de mooie watervallen in de buurt: niemand weet wat er afspeelt een paar kilometer verderop.
Na de lunch zijn we vertrokken naar onze eindbestemming: het grensgebied van Thailand en Myanmar. Om 5 uur zijn we hier uiteindelijk aangekomen en moesten we eerst de kamers verdelen. Er waren 4 bedden beschikbaar met dikke dekens en de rest moest op matjes slapen met alleen maar een overtrek. Ik was ziek geworden, o.a. van de koude treinreis een paar dagen eerder, en had het geluk dat ik in een bed mocht slapen met dikke dekens: wat een geluk. Die avond hadden we nog een interessant college gehad over migratie in deze regio en daarna zijn we gaan slapen.
De volgende ochtend hadden we mogelijkheid om om 6 uur s ochtends naar de grensovergang te gaan om zo de arbeidsmigranten die iedere ochtend vanuit Myanmar naar Thailand komen om te werken de oversteek te zien maken. Aangezien ik niet lekker was heb ik dit over geslagen, zodat ik fris was voor de rest van de dag. Om 9 uur zijn we vervolgens in 4 verschillende groepen verdeeld om met migranten te gaan praten en van hun te leren. Ik ben naar de vertegenwoordigers van de spaargroep gegaan waarin een heel drop samen spaart voor als er iemand ziek wordt, een kind naar de universiteit wil om te studeren of als een huis op instorten staat. De mensen van dit dit dorp hadden in totaal 50,000 euro bij elkaar gespaard sinds het begin van het project en kunnen dus nu voor bovenstaande dingen zorgen. Ik ben heel erg onder de indruk van deze mensen, want ondanks dat ze maar heel weinig verdienen sparen ze toch iedere maand een klein beetje, en als het hele drop dit doet kunnen ze grotere uitgaven betalen als iemand uit het dorp het nodig heeft. Na de lunch zijn we wederom opgesplitst in 4 groepen en ben ik naar een dorp geweest waar een Ethnische minderheidsgroep genaamd de Mon woonden. We zijn hier bij de dorpsleider in huis uitgenodigd om te praten over het leven in hun dorp, het was een erg interessant gesprek. S avonds hebben we nog een gast college gehad van een organisatie dat werkt met migranten en vooral zorgt voor de gezondheid van de migranten. Daarna hebben we nog een college gehad over de migranten situatie in Europa: de conclusie is dat de problemen overal hetzelfde zijn!
Op zaterdagmorgen zijn we eerst naar een monnik ceremonie gegaan. Iedere mannelijke boeddhist moet eens in zijn leven monnik worden: deze ceremonie om monnik te worden hebben wij bij gewoond. We zagen dat ze eerst een soort van gebed moesten opzeggen waarna hun hoofd kaal werd geschoren om te zuiveren. Na deze ceremonie moesten ze minimaal 9 dagen in de tempel blijven wonen, en daarna moesten ze in het regenseizoen (vanaf juni) nog eens 3 maanden in de tempel gaan wonen. Als ze deze periode voltooien zijn ze monnik geweest en mogen ze trouwen. Ik ben blij dat ik deze ceremonie een keer in het echt heb gezien.
Na de ceremonie zijn we naar fabrieken gegaan waar de arbeidsmigranten werken. Ik ben met een groep naar een kledingfabriek gegaan. Er werkten veel jonge meisjes, ook weer uit Myanmar. Ze kregen hier helaas zelfs minder dan het minimumloon betaald, maar dan nog was het voor hen de moeite waard om in Thailand te werken in plaats van in hun eigen land. Het wrange was de meisjes per genaaid kledingstuk betaald kregen in plaats van per uur: dit betekende dat ze vaak niet de tijd namen om naar de wc te gaan of pauze te nemen omdat ze zoveel mogelijk geld willen verdienen, erg heftig om te horen. Na dit interessante bezoek was het tijd voor iets leuks. We hebben met z’n allen een boottocht gemaakt over de rivier. Halverwege hadden we een zwemstop maar met kleren aan omdat dit geen toeristisch gebied was. Ik vond het alleen al leuk om een keer met kleren aan te zwemmen.
S avonds hebben we heerlijke vis gegeten van de BBQ en hebben we een feestje gehouden met muziek, het was super gezellig! Omdat we zo'n multiculturele groep hebben kwam er Afrikaanse, Bollywood en Schlager muziek voorbij.
Op zondag was het weer tijd om naar huis te gaan. Ik vond het een hele bijzondere ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken. In de praktijk leer je nog veel meer dan uit een boek!
Van deze ervaring hebben we opdracht gekregen om een video te maken. We mochten eens een keer geen verslag schrijven want mensen willen tegenwoordig iets zien ipv iets lezen kregen we te horen.. (wat ben ik aan het doen? :P). Enfin, onze video is heel grappig geworden want we hebben er een soort van nieuwsfragment van gemaakt. Morgen moeten we het presenteren, ik ben benieuwd.
Morgenavond vertrek ik voor 4 dagen naar Koh Lanta toe, een prachtig eiland in het zuiden van Thailand. Ik heb er nu al zin in, ik heb het strand al veel te lang niet meer gezien!!
Tot snel allemaal
Veel liefs,
Moud
Afgelopen weekend heb ik een heel bijzondere ervaring gehad. Ik ben namelijk op veldverkenning geweest met school. De afgelopen maand heb ik veel geleerd over mensen rechten, maar dit blok ging over migratie. Migratie komt uiteraard overal op de wereld voor en is momenteel ook een hot topic in Nederland door de grote stroom vluchtelingen in ons land. Maar ook in Thailand is het heel belangrijk. Thailand is namelijk relatief ontwikkeld in vergelijking met veel van zijn buurlanden zoals Laos, Cambodja en Myanmar: dit zorgt voor veel migratie, vooral van dit laatste land, Myanmar. Om te leren wat migratie nu echt is zijn we naar de grens met Myanmar (Birma) gegaan voor 4 dagen, om daar met migranten te praten en te leren over hoe het leven er als migrant uit ziet en of het echt een oplossing is voor de problemen.
Vorige week donderdag (11-2) zijn we om 7 uur s ochtends vertrokken vanuit de campus. We zijn na ongeveer 2.5 uur rijden gestopt bij een heel groot migranten kamp in het Kanchanaburi district. Hier wonen 100,000 migranten samen, de meeste daarvan afkomstig uit Myanmar. We hebben met veel van deze mensen gepraat met behulp van vertalers (4 van onze mede studenten komen zelf uit Myanmar en hebben als vertaler gediend). We hebben geleerd dat de meesten mensen met veel dromen naar Thailand zijn gekomen, maar het erg tegenviel. De meesten migranten willen zelfs weer terug naar Myanmar maar hebben daar simpelweg het geld niet voor. Ze gaven aan dat het werk heel zwaar is, het inkomen laag en de leefomstandigheden niet goed. Na een goed gesprek van ongeveer een uur hebben we met z’n allen geluncht, echt Birmees eten. We vroegen aan de mensen of ze doordat ze vrijwillig hebben mee gedaan met de interviews met ons daardoor een dag vrij hebben van het werk, maar dit was helemaal niet zo: ze moesten juist een avonddienst draaien en hadden dus hun tijd om te rusten/slapen ingeleverd om met ons te praten. Dit vond ik zo ontzettend lief. Het rare van dit kamp zijn vond ik dat niet ver, maximaal een paar kilometer van het kamp vandaan heel veel toeristen verblijven om naar de Brug over rive Kwai te gaan en naar de mooie watervallen in de buurt: niemand weet wat er afspeelt een paar kilometer verderop.
Na de lunch zijn we vertrokken naar onze eindbestemming: het grensgebied van Thailand en Myanmar. Om 5 uur zijn we hier uiteindelijk aangekomen en moesten we eerst de kamers verdelen. Er waren 4 bedden beschikbaar met dikke dekens en de rest moest op matjes slapen met alleen maar een overtrek. Ik was ziek geworden, o.a. van de koude treinreis een paar dagen eerder, en had het geluk dat ik in een bed mocht slapen met dikke dekens: wat een geluk. Die avond hadden we nog een interessant college gehad over migratie in deze regio en daarna zijn we gaan slapen.
De volgende ochtend hadden we mogelijkheid om om 6 uur s ochtends naar de grensovergang te gaan om zo de arbeidsmigranten die iedere ochtend vanuit Myanmar naar Thailand komen om te werken de oversteek te zien maken. Aangezien ik niet lekker was heb ik dit over geslagen, zodat ik fris was voor de rest van de dag. Om 9 uur zijn we vervolgens in 4 verschillende groepen verdeeld om met migranten te gaan praten en van hun te leren. Ik ben naar de vertegenwoordigers van de spaargroep gegaan waarin een heel drop samen spaart voor als er iemand ziek wordt, een kind naar de universiteit wil om te studeren of als een huis op instorten staat. De mensen van dit dit dorp hadden in totaal 50,000 euro bij elkaar gespaard sinds het begin van het project en kunnen dus nu voor bovenstaande dingen zorgen. Ik ben heel erg onder de indruk van deze mensen, want ondanks dat ze maar heel weinig verdienen sparen ze toch iedere maand een klein beetje, en als het hele drop dit doet kunnen ze grotere uitgaven betalen als iemand uit het dorp het nodig heeft. Na de lunch zijn we wederom opgesplitst in 4 groepen en ben ik naar een dorp geweest waar een Ethnische minderheidsgroep genaamd de Mon woonden. We zijn hier bij de dorpsleider in huis uitgenodigd om te praten over het leven in hun dorp, het was een erg interessant gesprek. S avonds hebben we nog een gast college gehad van een organisatie dat werkt met migranten en vooral zorgt voor de gezondheid van de migranten. Daarna hebben we nog een college gehad over de migranten situatie in Europa: de conclusie is dat de problemen overal hetzelfde zijn!
Op zaterdagmorgen zijn we eerst naar een monnik ceremonie gegaan. Iedere mannelijke boeddhist moet eens in zijn leven monnik worden: deze ceremonie om monnik te worden hebben wij bij gewoond. We zagen dat ze eerst een soort van gebed moesten opzeggen waarna hun hoofd kaal werd geschoren om te zuiveren. Na deze ceremonie moesten ze minimaal 9 dagen in de tempel blijven wonen, en daarna moesten ze in het regenseizoen (vanaf juni) nog eens 3 maanden in de tempel gaan wonen. Als ze deze periode voltooien zijn ze monnik geweest en mogen ze trouwen. Ik ben blij dat ik deze ceremonie een keer in het echt heb gezien.
Na de ceremonie zijn we naar fabrieken gegaan waar de arbeidsmigranten werken. Ik ben met een groep naar een kledingfabriek gegaan. Er werkten veel jonge meisjes, ook weer uit Myanmar. Ze kregen hier helaas zelfs minder dan het minimumloon betaald, maar dan nog was het voor hen de moeite waard om in Thailand te werken in plaats van in hun eigen land. Het wrange was de meisjes per genaaid kledingstuk betaald kregen in plaats van per uur: dit betekende dat ze vaak niet de tijd namen om naar de wc te gaan of pauze te nemen omdat ze zoveel mogelijk geld willen verdienen, erg heftig om te horen. Na dit interessante bezoek was het tijd voor iets leuks. We hebben met z’n allen een boottocht gemaakt over de rivier. Halverwege hadden we een zwemstop maar met kleren aan omdat dit geen toeristisch gebied was. Ik vond het alleen al leuk om een keer met kleren aan te zwemmen.
S avonds hebben we heerlijke vis gegeten van de BBQ en hebben we een feestje gehouden met muziek, het was super gezellig! Omdat we zo'n multiculturele groep hebben kwam er Afrikaanse, Bollywood en Schlager muziek voorbij.
Op zondag was het weer tijd om naar huis te gaan. Ik vond het een hele bijzondere ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken. In de praktijk leer je nog veel meer dan uit een boek!
Van deze ervaring hebben we opdracht gekregen om een video te maken. We mochten eens een keer geen verslag schrijven want mensen willen tegenwoordig iets zien ipv iets lezen kregen we te horen.. (wat ben ik aan het doen? :P). Enfin, onze video is heel grappig geworden want we hebben er een soort van nieuwsfragment van gemaakt. Morgen moeten we het presenteren, ik ben benieuwd.
Morgenavond vertrek ik voor 4 dagen naar Koh Lanta toe, een prachtig eiland in het zuiden van Thailand. Ik heb er nu al zin in, ik heb het strand al veel te lang niet meer gezien!!
Tot snel allemaal
Veel liefs,
Moud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
